Reis: Rotterdam – Helsinki – Teesport – Rotterdam
Duur: 7 dagen
Periode: 06-02-2000 t/m 13-02-2000.
Reizen met een vrachtschip is in mijn ogen een optimale manier van ontspannen. Er zijn echter wat voorwaarden waaraan je zelf moet voldoen. Je moet houden van de zee; je moet je kunnen vermaken en je moet rekening houden met de bemanning van het schip waarop je vaart. De enige tijden waarop je moet letten zijn de aanvangstijden van de maaltijden en vooral de vertrektijd van het schip. Daarbuiten ben je helemaal vrij.
Ik ben erg enthousiast over de reis die ik maakte met het containerschip CONTAINERSHIPS VI. Ik zal proberen om in een reisverslag het een en ander weer te geven.
Ik ben Willem Kroon, 46 jaar oud. Ik heb een drukke kantoorbaan. Toen ik omstreeks 18 jaar oud was heb ik enige tijd gevaren als assistent scheepswerktuigkundige bij de Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij. (K.N.S.M.) De liefde voor koopvaardij en de zee heb ik in die tijd opgedaan. Ik realiseer mij nu echter dat ik toen te weinig genoten heb. Het was een tijd van hard werken. Er was weinig tijd om eens goed om je heen te kijken. Ik wilde graag weer op zee zijn. Het gevoel van vroeger kwam aan boord van verschillende ferry’s waarop ik korte reizen maakte niet terug. Het leek mij machtig om weer eens een reis op een koopvaardijschip te maken. Ik was in de veronderstelling dat dit in Nederland niet meer mogelijk was. Ik vond echter een advertentie van Cargo Ship Cruises in IJmuiden, waarin geadverteerd werd met vrachtschepenreizen.
Uiteraard hun brochure opgevraagd. Ik kwam er zo achter dat er legio mogelijkheden waren om per koopvaardijschip de hele wereld over te varen. Daar ik maar een reis van ongeveer 1 week wilde maken, besloot ik te kiezen voor een winterreis vanaf Rotterdam naar Helsinki en Teesport. Via Cargo Ship Cruises was dit snel geregeld. Mijn vertrekdatum werd vastgesteld op zondag 06 februari 2000.
(foto Containerships VI gemaakt door Jeroen vanaf een Dutch tanker in Teesport)
Dag 1:
Op zaterdag 05-02-2000 omstreeks 16.00 uur werd ik gebeld door Cargo Ship Cruises. Ik moest mij op die zondag omstreeks 15.00 melden aan boord van de Containerships VI , in de Beatrixhaven te Rotterdam.
Deze haven was makkelijk te vinden, maar het aan boord komen was wat lastiger. Als je het niet gewend ben, is het nog lastig om bij een containerterminal aan boord te komen. De terminal zelf is rondom afgesloten met hekken. Het is alleen mogelijk om vlak langs de kade het schip te bereiken. Je moet dan wel eens een heel eind lopen met je bagage. Aan boord gekomen werd ik aan de gangway opgewacht door een matroos. Hij hielp mij met mijn bagage. Mijn eenpersoonshut bleek op het kapiteinsdek te zijn. Dit was ongeveer 6 trappen boven het hoofddek. Daar aangekomen werd ik hartelijk ontvangen door kapitein Chapian. Ik kreeg te horen dat het schip die avond omstreeks 23.00 uur zou vertrekken. Tot die tijd mocht ik het hele schip verkennen. Alleen voor de machinekamer moest ik een afspraak maken met de 1e scheepswerktuigkundige. Nadat ik mij in mijn luxe hut had geïnstalleerd bezocht ik de brug. Vanaf de brug had ik een uitstekend zicht op het laden en lossen van de containers. Exact om 23.00 uur vertrokken wij onder loodstoezicht naar zee. Dit is in Rotterdam zeker een belevenis om mee te maken. Je mag echt overal bij staan, overal op kijken. Alles wordt je uitgelegd, je hebt geen moment het idee dat je iemand in de weg staat. Kortom een schitterende belevenis. Intussen was de wind aangewakkerd naar 7 Bf. De loods begreep niet waarom ik in de winter die reis maakte. Ik wel, ik hoopte op wat harde wind en vooral op ijsgang. Toen ik omstreeks 02.00 uur naar mijn kooi ging voelde mij volslagen gelukkig. Het was weer heerlijk om je bed te voelen bewegen op de zeegang. Met de bijbehorende kraakgeluiden was het goed in slaap vallen.
Dag 2
Na een uitstekend ontbijt in de messroom kwam ik omstreeks 10.00 uur op de brug. De kapitein had de wacht en verwelkomde mij hartelijk. Het schip slingerde behoorlijk. Op de foto boven ziet u het uitzicht wat ik had. De Containerships VI heeft een ruime brug die over de gehele breedte van schip loopt. Vanaf alle kanten heb je een goed uitzicht. Het betreft een gloednieuw schip (oktober 1999). Dit is vooral op de brug goed te zien. In het midden van de brug is een zogenaamd bedieningseiland. Hier kan de kapitein samen met bv een loods naast elkaar plaatsnemen en alle apparaten bedienen. Aan beide zijden aan de voorzijde van de brug waren ruime zitplaatsen. Vanaf deze zitplaatsen kon je uren van het uitzicht genieten. De foto boven werd ook vanaf zo’n zitplaats gemaakt.
Hierboven een beeld van de brug. Net voor het kastje op de voorgrond is de stuurboord zitplaats. In het midden zijn de twee radarconsoles te zien. Op deze 2e dag kwamen we omstreeks 22.30 uur in de Sont aan. Dit is de zeestraat tussen Denemarken en Zweden. De doorvaart thv Helsingborg is een ware belevenis. Het is daar behoorlijk smal en er varen veel schepen. Daarnaast zijn er overstekende ferry’s . Ondanks de drukte genoot ik van de rust op de brug. Echt vakmanschap.
Hierboven een foto van mijn hut (ownercabine). Hij bestond uit een bed (kooi); rondzitbank; bureau; koelkast en een badkamer (douche,toilet,wastafel). Verder ruime kast en laderuimte. Twee ramen aan bakboord, mooi uitzicht. De kapitein had zijn hut aan stuurboord. Een dek lager waren de hutten van de stuurlieden, daaronder de hutten van de scheepswerktuigkundigen. Verder naar beneden de hutten van de overige bemanning. Onder het hoofddek was het kombuis; twee messrooms; een bar/ontspanningsruime. Verder was er een wasserijruimte.
Dag 3
Op dag 3 voeren wij de hele dag op de Oostzee. Het was prachtig rustig weer. Ik heb zelfs geruime tijd lekker in het zonnetje gestaan. Hierboven een foto van het uitzicht vanuit de kaartenkamer op de brug. Wij hebben er lekker de gang in. Vanaf vandaag besloot ik om niet meer te gaan ontbijten. Het was toch wel erg vroeg om 07.30 uur. Daar het diner al om 12.00 uur was, is dit wel uit te houden. Lekker uitslapen. Aan stuurboord was Estland te zien.
Op de foto hierboven is kapitein Chapian aan het bellen. De staande man is de schoonvader van de 2e werktuigkundige. De derde aanwezige passagier was de zoon van de 2e werktuigkundige. Als je als passagier gaat eten en er word je geen plek aangewezen, vraag dan waar je moet gaan zitten. De overige bemanningsleden vinden het wel grappig als je op de plek van de kapitein gaat zitten. In mijn geval moest de kok ingrijpen. Iedereen heeft gewoon zijn eigen plek, jij bent te gast. Het eten aan boord was eenvoudig maar goed. Tussen de middag werd er warm gegeten. ’s Avonds brood met altijd een warm gerecht. Aan boord van dit schip werd geen alcohol gedronken bij de maaltijden.
Dit is de scheepswasserij. Twee wasmachines; een droger en een centrifuge. Zeker niet gek voor een 12 koppige bemanning. In de ontspanningsruimte stond een bar; een tafelvoetbalspel; een televisie en wat makkelijke zitplaatsen. Er werden daar videofilms getoond. Ook ik werd daarvoor uitgenodigd door de kapitein.
Dag 4
p dag 4, de woensdag, liepen wij omstreeks 08.00 uur de haven van Helsinki binnen. Dit nadat wij twee loodsen aan boord genomen hadden. Eindelijk was er ijs te zien. In de haven lag een losse laag vies ijs.
Eigenlijk zouden wij in de loop van de nacht binnengelopen zijn maar er lag nog een schip op onze plek aan de terminal.
Het afmeren was weer heerlijk om te zien. De rust die er op de brug was maakte het allemaal nog mooier. Zonder een hapering werd het schip door de kapitein achteruit langs de kade gemeerd. De loodsen waren er bij en keken er naar. De eerste containers verlieten enkele minuten na het afmeren al het schip. Het was prachtig zonnig weer en Helsinki wachtte om door mij ontdekt te worden. Ik had ruim de tijd. Het schip zou pas die avond omstreeks 23.00 uur vertrekken. Ook nu volgde er eerst een lange wandeling over het haventerrein. Daarna echter was je direct in het centrum. Alles was voor mij te belopen. Ik had een heerlijke dag. De stad is mooi en schoon. De winkels zijn er super. De mensen erg aardig. Kortom Helsinki is de moeite waard.
Linksboven de overdekte markthal. Daar kun je heerlijk eten. Rechts de reddingsboot van Helsinki in winterdracht. Wat voor een Nederlander in Helsinki heel opvallend was, was het feit dat er door voetgangers gewacht wordt bij een rood voetgangerslicht. Iedereen wacht, dus binnen 5 minuten weet je niet beter en doe je gewoon mee, zoals het hoort.
Het achterschip van de Containerships VI. Mijn hut was aan bakboord zijde direct onder de brug. Het was een hele klim om daar te komen. Toen ik aan boord kwam in Rotterdam vroeg de kapitein of ik drank in wilde slaan.
Ik besloot om bier, Cola en Fanta te nemen. De 1e stuurman ging met mij mee naar de stores. Deze lag onder het hoofddek. Dus 6 trappen af. Daar kreeg ik 3 dozen met de drankjes. Toen ik die eindelijk in mijn hut was, was ik ruim toe aan mijn eerste pilsje. De drank die ik over had, nam de kapitein aan het einde van de reis weer terug.
Ik hoefde alleen af te rekenen wat ik gebruikt had. De drankjes waren tax-free, dus aan boord was niet veel uit te geven. Precies op tijd vertrok het schip. Ook nu was ik weer te gast op de brug. Tevreden over zo’n mooie dag zocht ik direct na het uitlopen van de haven mijn kooi weer op.
Dag 4
De hele dag voeren wij op de Oostzee. Aan stuurboordzijde was lange tijd het eiland Gotland te zien. Er was wat visserij en wat scheepvaart te zien. Het weer was nog steeds prachtig. Je kon goed merken dat de bemanning zijn rust nam. Vooral de 1e stuurman is een druk bezet man in de haven. Ondanks het feit dat er alleen containers geladen en gelost worden, geeft dit voor zo’n kleine bemanning toch veel werk. Het laden en lossen van containers is minder "romantisch" dan het laden en lossen van stukgoed in het verleden. Het viel mij op dat de ligtijden in de havens toch vrij lang waren. Echter voor een bemanningslid is er haast geen tijd om de wal op te gaan. Het leven van een zeeman aan boord van een containerschip speelt zich voornamelijk aan boord af. Aan boord van dit schip werd de vrije tijd meestal doorgebracht in hun hutten. In tegenstelling tot vroeger bij ons aan boord waren de deuren van de hutten meestal gesloten. Dus geen sociaal contact. Mijn gesprekken met de bemanning vonden plaats op de brug of in de messroom. Ook bij mij kwam niemand op bezoek in de hut. Ik had hier zeker geen moeite mee. Ik was lekker op mijzelf. Lekker lezen en genieten van de rust (geen telefoon :-)
Omstreeks 23.00 uur liepen wij de Sont weer binnen. Malmo was goed te zien. Ook nu weer nauw vaarwater. In het donker maar eens gaan kijken bij de reddingsboot. Ik heb geen ervaring met deze reddingsmiddelen, maar het lijkt mij eng om op zo’n manier van boord te moeten. Echter alles ziet er degelijk uit, dus ik blijf alle vertrouwen houden.
Dag 5
Omstreeks 10.00 uur op de brug. De weersvooruitzichten zijn slechter. Het gaat waaien, zeker 8 Bf vanuit het Noordwesten. De bemanning lopen de containers nog eens na. Alles zit goed vast.
Het begint te regenen als we het Skagerrak in draaien. Het zicht wordt minder. Om ons heen varen verschillende ferry’s op weg naar Denemarken en Noorwegen. De buien op zee geven een schitterend uitzicht. Het schip begint te stampen. Het wordt wat moeilijk om normaal te lopen. Echte zeebenen heb ik nog niet.
Enkele uren later is er sprake van een stormachtige wind. Dit geeft prachtige beelden. Het schip duikt met de boeg diep in de golven. Het stuifwater spat tot aan de brug. Dit is waar ik op gewacht heb. Het ijs viel tegen, maar dit is zo mooi. Hier kan je echt uren naar kijken. Alles beweegt en kraakt, heerlijk.
Die avond ging de wind liggen. Nu was er weer een schitterend uitzicht op de affakkelende booreilanden. Een lang gesprek gehad met de kapitein. Je merkt dat hij het leuk vindt om je alles uit te leggen. Ook een politieke beschouwing gaat hij niet uit de weg. Een interessante man. Hij is in het bezit van een grote map met daarin folders over de havens en de gebieden waar hij komt. Deze map reist met hem mee van schip tot schip. Elke passagier krijgt hem te lezen. Van hem hoorde ik dat de leeftijden van de passagiers kunnen oplopen tot boven de 80 jaar. Dit is geen enkel probleem, mits zij maar goed te been zijn. Prachtig van die ondernemende senioren!
Het schip waar ik op vaar meet 13.160 ton, de lengte is 154 meter en de breedte 21.70 meter. Aan boord is accommodatie voor 4 passagiers. Twee eenpersoons hutten en een twee persoonhut. Tot mijn spijt weet ik het motorvermogen niet meer. Wel weet ik dat de dienstsnelheid van het schip ruim boven de 20 mijl/per uur lag.
Dag 6
Heel vroeg in de ochtend lopen we zonder loodsaanwijzing de rivier de Tees op. De terminal van Containerships ligt tot mijn spijt bijna aan de monding van de rivier. Buiten deze terminal zijn er diverse laad en losplaatsen voor tankers. Het ruikt er naar de Europoort. Op de Tees is de hele dag zeevaart verkeer. Vooral de coasters doen het er goed. Daar ik aan boord bleef, kon ik eens meemaken wat er in de haven zo aan boord van een schip gebeurt. Dat is heel wat. Er was zelfs een soort bezichtiging van het schip.
Wat ik bij het eten aan boord bijzonder vond was dat de kok ons eten opschepte. Er stonden dus geen schalen of pannen op tafel. De kok kwam binnen met een bord vol eten en zette dat netjes voor je neer. De salade kon je zelf opscheppen. Scheelt denk ik een hoop afwas in de kombuis! Ik kreeg altijd meer dan voldoende, dus geen klagen. Nogmaals de kwaliteit van de maaltijden was uitstekend. Omstreeks 23.00 uur begon de laatste etappe.
De machinekamer maakt een schone en opgeruimde indruk. Het is er warm en gehorig. In de controleruimte is het lekker rustig.
Dag 7
Het is zondag 13 februari 2000, een mooie zonnige dag. Om ons heen varen een veel schepen. Wij naderen dan ook de grootste haven van de wereld, Rotterdam. Op de brug klinkt vanuit de luidsprekers een Nederlandse muziekzender. De kapitein heeft het naar zijn zin, goede muziek vindt hij het. Het geeft mij een huiselijk gevoel.
Ik vind het jammer dat de reis teneinde loopt. Het meeluisteren van de meldingen via de marifoon is leuk.
De schepen worden netjes in een rij opgelijnd en krijgen een voor een hun loods. In Rotterdam gebeurt dit met een loodsboot. Vanaf deze loodsboot komt er een jol, die de loods aan boord aflevert. Een spectaculair gezicht.
Zodra de loods aan boord is, gaat het richting Nieuwe Waterweg. Hier kan je kiezen. Bakboord aanhouden richting Rotterdam. Stuurboord aanhouden richting Europoort. Wij gaan uiteraard naar Rotterdam, naar de Beatrixhaven.
Op de Nieuwe Waterweg is weer van alles te zien. Ook wij worden gezien door de honderden wandelaars op de pier. Voor ons varen drie andere containerschepen die ook op weg zijn naar de Beatrixhaven. Na het diner besluit ik om aan dek nog wat foto’s aan dek te maken.
Omstreeks 14.00 uur komen wij aan bij de Beatrixhaven. Ook hier weer wordt er gedraaid en gaan wij achteruit langszij van de kade.
Aan een mooie reis komt nu een einde. Mijn afhalers, vrouw en zoon, komen aan boord. Zij bekijken nog even het schip, daarna is het afscheid nemen. Ik bedank de bemanning van de Containerships VI voor hun bijdrage aan mijn reis. Ik heb mij vanaf de eerste minuut aan boord thuis gevoeld. Ik denk met veel genoegen aan de reis terug. Ik weet zeker dat ik als ik de kans krijg nogmaals reizen ga maken aan boord van vrachtschepen. Ik roep Nederlandse reders op om ook faciliteiten te scheppen voor het meevaren van passagiers. Als een reder eerst wil proefdraaien, ik ben uw vrijwilliger!
Mochten er vragen zijn. Ik ben te bereiken via E-mail Willem Kroon.
(zoon)
Zie ook de KNSM pagina van Willem op Yoroen's Page.
| Naar boven / To top |